वणवा

मांडलेला डाव हा मी टाकुनी जाणार नाही।
हार होवो जीत होवो यापुढे माघार नाही॥

मानसाठीच माझी झुंज आहे श्वापदंशी।
भुक माझी वेगळी मी वेदना खानार नाही॥

आग माझ्या आसवांना लाभली आहे पुरेशी।
सर्वही गेले तरी मी हुंदका देनार नाही॥

आसवे माझीच माझ्या पाचवीला पुजलेली।
वेगऴ्या वणव्यात येथे मी कधी जळणार नाही॥

सुर्य केव्हा मागतोका भिक अंधारा समोरी?
अश्यक्य आहे ते कधी होनार नाही॥