विरह-मिलन

काही मीलनाच्या रातीत जळतात
काही विरहाच्या आगीत जळतात

तो आणी ति तर नदी चे किनारे
अजन्म विभक्त का ते धगीत जळतात

प्रानांतिक जपतात जे इज्जत,अब्रु
का लोक आपल्या सोबती वर जळतात

स्विकारुन वैर या स्वार्थी जगाशी
जिवंतपनी प्रेमाच्या सरणावर जळतात

जेव्हा चालते मी सोबतीने तुझ्या
का लोक आपल्या सोबतीवर जळतात

शिखर

आहे सारे ब्रम्हांड तुच तर
आसमंतात जिद्दीने छेद कर
बाहेर शोधसी स्वतःला
डोकउन अंतरात तु बघ
काळजात पेटु दे धग
मनगटात असुदे रग
जर निश्चयाने ठरवलेस तु
गाठशील प्रत्येक शिखर
कशासाठी हवी तुला
बंदुक आणी गोळी
तुच तुझी फौज आहेस
तुच तुझी टोळी
विसर घाव पराजयाचे
तुझ्यात आहे एक सिकंदर