पशु व माणुस

कधी कधी मानस पशु सारखी वागतात.
माकडेच आपली पुर्वज आहेत याची साक्ष देतात.
एक पशु स्वजातीयाचे करीत नसतो भक्षण,
प्रमुख आपल्या टोळीचे करतो रक्षण.
माणवा चे माणवा कडुनच होते षोशण.
दुसऱ्‍याच्या मरणा वर जगण्याचे भूषण.
भाऊच भावांचे जीव येथे घेतात.
कधी कधी माणस पशु सारखी वागतात.
मुके जीव धन्याचे विसरत नसतात उपकार.
सदैव करतात सेवा कधी नसतो नकार.
विश्वासु नरच येथे होतात गद्दार.
अन्यायाने गरिबाला हीच राबवतात.
कधी कधी माणस पशु सारखी वागतात.